نکروز چیست اشنایی با مکانیسم و حالات نکروز

نکروز چیست

نکروز اصطلاح پزشکی برای مرگ بافت بدن شما است. وقتی سلول‌های بافت‌های شما می‌میرند، می‌تواند بسیاری از نواحی مختلف بدن شما از جمله استخوان‌ها، پوست و اندام‌ها را تحت تأثیر قرار دهد. نکروز می تواند به دلیل بیماری، عفونت، آسیب، بیماری یا عدم جریان خون به بافت های شما رخ دهد
آسیب سلولی برگشت ناپذیر و مرگ نهایی سلولی در اثر فرآیندهای پاتولوژیک را نکروز می نامند. این یک مرگ سلولی کنترل نشده است که منجر به تورم اندامک های سلولی، پارگی غشای پلاسمایی و در نهایت لیز سلولی و ریختن محتویات داخل سلولی به بافت اطراف می شود که منجر به آسیب بافت می شود.

بر خلاف مرگ برنامه ریزی شده سلولی که به عنوان آپوپتوز شناخته می شود و از سیگنال های درونی ایجاد می شود، نکروز به دلیل محرک های مضر بسیار زیاد از خارج از سلول رخ می دهد و تقریباً همیشه با پاسخ های التهابی به دلیل آزاد شدن پروتئین های شوک حرارتی، اسید اوریک، ATP، DNA و هسته ای همراه است. پروتئین هایی که باعث فعال شدن التهاب و ترشح سیتوکین اینترلوکین 1 بتا (IL1) پیش التهابی می شوند. به طور معمول، نکروز با فعال شدن کاسپاز یا رشد طبیعی همراه نیست، اما انواع مختلفی از نکروز تنظیم شده، مانند نکروز، پیروپتوز، و فروپتوز توصیف شده است. مانند آپوپتوز، مسیرهای آنزیمی مانند کاسپازها، کینازها و سیستم پلی یوبیکوئیتین نقش اصلی را در نکروپتوز دارند.

الگوهای مختلف نکروز چیست؟

وقتی سلول های بدن شما بر اثر نکروز می میرند، الگوها و ظاهر متفاوتی را تشکیل می دهند. سلول های مرده یکی از شش راه ظاهر می شوند. این الگوها عبارتند از:

نکروز انعقادی
با نکروز انعقادی، سلول های مرده تا چند روز پس از مرگ، سفت می مانند و طبیعی به نظر می رسند. کمبود جریان خون یا اکسیژن به هر قسمت از بدن شما به جز مغز می تواند باعث نکروز انعقادی شود.

نکروز مایع
با نکروز مایع، سلول های مرده تا حدودی یا به طور کامل ظرف چند ساعت پس از مرگ حل می شوند. سپس به مایع غلیظ و چسبناک تبدیل می شوند. سلول ها گاهی اوقات به رنگ زرد کرمی به نظر می رسند زیرا چرک در حال تشکیل است. عفونت ها و کمبود اکسیژن به مغز شما می تواند باعث نکروز مایع شود.

نکروز چربی
با نکروز چربی، سلول‌های آسیب‌دیده آنزیم‌ها را آزاد می‌کنند و باعث می‌شوند که آنها به مایع تبدیل شوند. سلول های مایع با کلسیم ترکیب می شوند و رسوبات گچی و سفید رنگی روی سلول ها ایجاد می کنند. پانکراتیت حاد شایع ترین علت نکروز چربی است. همچنین می تواند در بافت سینه رخ دهد.

نکروز Caseous
با نکروز Caseous، سلول های مرده سفید و نرم به نظر می رسند. آنها شبیه پنیر توصیف شده اند – کلمه caseous به معنای “پنیر مانند” است. نکروز موردی به طور منحصر به فردی در بیماری عفونی ریه سل دیده می شود.

نکروز فیبرینوئید
با نکروز فیبرینوئید، سلول های مرده صورتی به نظر می رسند و فاقد ساختار هستند. این به این دلیل است که پروتئین های پلاسما (فیبرین) از دیواره رگ های خونی شما نشت می کنند. نکروز فیبرینوئید زمانی رخ می دهد که یک بیماری یا عفونت خود ایمنی به رگ های خونی شما آسیب برساند.

نکروز گانگرنوس
با نکروز گانگرنوس، پوست شما سیاه به نظر می رسد و شروع به پوسیدگی می کند. فقدان جریان خون در پاهای شما می تواند باعث نکروز گانگرونی شود. گاهی اوقات می تواند بازوها و انگشتان شما را نیز تحت تاثیر قرار دهد.

مکانیسم ها

از نظر مورفولوژیکی، سلول‌های نکروز مشخصاً با تورم اندامک‌ها، مانند شبکه آندوپلاسمی و میتوکندری، پارگی غشای پلاسمایی، و لیز سلول نشان داده می‌شوند. این تغییرات باعث می‌شود که سلول‌ها ائوزینوفیل، شیشه‌ای و واکوئله‌تر شوند. از دست دادن یکپارچگی غشای سلولی و به خطر افتادن غشای اندامک ها به این امر می افزاید. کاهش یا کاهش سنتز ATP اولین تغییر بیوشیمیایی است که در آسیب مشاهده می شود. ATP توسط فسفوریلاسیون اکسیداتیو در میتوکندری در حضور اکسیژن تولید می شود. در نکروز همراه با هیپوکسی یا آسیب شیمیایی، کمبود اکسیژن به سلول ها وجود دارد که منجر به کاهش تولید ATP می شود. این فقدان ATP منجر به از کار افتادن پمپ سدیم وابسته به انرژی در غشای پلاسما می شود و باعث هجوم کلسیم و آب می شود که منجر به تورم سلولی و جدا شدن ریبوزوم ها از شبکه آندوپلاسمی می شود. افزایش کلسیم سیتوزولی و استرس اکسیداتیو منجر به آسیب میتوکندری می شود. کلسیم سیتوزولی همچنین می تواند منجر به فعال شدن چندین آنزیم سیتوزولی از جمله فسفولیپازها و پروتئازها شود که منجر به تجزیه هر دو غشا (از جمله غشاهای لیزوزومی) و پروتئین می شود.

مرگ نکروزه تقریباً همیشه با یک پاسخ التهابی همراه است. سلول‌های نکروز عواملی مانند پروتئین جعبه ۱ گروه تحرک بالا (HMGB1) و فاکتور رشد مشتق از کبد (HDGF) را آزاد می‌کنند. این عوامل توسط یک گیرنده گره مانند پروتئین 3 (NLRP3) که یک پروتئین هسته التهابی است، حس می شود. این منجر به فعال شدن التهاب می شود و باعث آزاد شدن سیتوکین پیش التهابی IL1β می شود. فعال شدن التهاب NLRP3 عمدتاً از طریق ATP تولید شده توسط میتوکندری های آزاد شده از سلول های آسیب دیده ایجاد می شود. نکروز معمولاً با فعال شدن کاسپازها ارتباطی ندارد و به نظر می رسد که باعث از بین رفتن سلول در پاسخ به آسیب یا آسیب شناسی می شود، اما نه در طول رشد طبیعی. با وجود این، معلوم شد که یک شکل برنامه ریزی شده از مرگ نکروزه (به نام نکروپتوز) در داخل بدن بسیار رایج است، عمدتاً در اشکال مختلف تخریب عصبی و مرگ ناشی از ایسکمی یا عفونت. بر خلاف نکروز نامرتب، نکروز یک نوع فیزیولوژیکی و برنامه ریزی شده تر مرگ نکروپتوز است و چندین فرآیند کلیدی با آپوپتوز مشترک دارد. این به دلیل فعال شدن دامنه کیناز پروتئین تعامل گیرنده 1 (RIP1) و مونتاژ کمپلکس سیگنالینگ حاوی RIP1/RIP3 رخ می دهد.

اکادمی بایورکس