انتی بیوتیک چیست|انواع انتی بیوتیک و کاربرد انها

انتی بیوتیک چیست

 

آنتی بیوتیک نوعی ماده ضد میکروبی فعال در برابر باکتری است. این مهم ترین نوع عامل ضد باکتری برای مبارزه با عفونت های باکتریایی است و داروهای آنتی بیوتیکی به طور گسترده ای در درمان و پیشگیری از این گونه عفونت ها استفاده می شود. آنها ممکن است یا باکتری را از بین ببرند یا از رشد باکتری ها جلوگیری کنند. تعداد محدودی از آنتی بیوتیک ها نیز دارای فعالیت ضد تک یاخته ای هستند. آنتی بیوتیک ها در برابر ویروس هایی مانند سرماخوردگی یا آنفولانزا موثر نیستند

 

آنتی بیوتیک ها برای درمان یا پیشگیری از برخی از انواع عفونت های باکتریایی استفاده می شوند. آنها با از بین بردن باکتری ها یا جلوگیری از گسترش آنها عمل می کنند. اما آنها برای همه چیز کار نمی کنند.

بسیاری از عفونت های باکتریایی خفیف به خودی خود بدون استفاده از آنتی بیوتیک بهبود می یابند.

آنتی بیوتیک ها برای عفونت های ویروسی مانند سرماخوردگی و آنفولانزا و بیشتر سرفه ها موثر نیستند.

در مورد آنتی بیوتیک ها، توصیه های پزشک خود را در مورد نیاز یا عدم نیاز به آنتی بیوتیک ها در نظر بگیرید. مقاومت آنتی بیوتیکی مشکل بزرگی است – مصرف آنتی بیوتیک در زمانی که به آنها نیاز ندارید می تواند به این معنی باشد که در آینده برای شما کارساز نخواهد بود.

 

چه زمانی انتی بیوتیک نیاز است؟

 

آنتی بیوتیک ها ممکن است برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده شوند که:

بعید است بدون آنتی بیوتیک از بین برود

می تواند دیگران را آلوده کند

پاکسازی بدون درمان ممکن است خیلی طول بکشد

خطر عوارض جدی تری را به همراه دارد

به افرادی که در معرض خطر عفونت قرار دارند نیز ممکن است به عنوان یک اقدام احتیاطی آنتی بیوتیک داده شود که به عنوان پروفیلاکسی آنتی بیوتیکی شناخته می شود.

 

نحوه مصرف آنتی بیوتیک

 

آنتی بیوتیک ها را طبق دستورالعمل روی بسته یا بروشور اطلاعاتی بیمار همراه با دارو یا طبق دستور پزشک عمومی یا داروساز مصرف کنید.

تحت هیچ شرایطی خود سرانه انتی بیوتیک مصرف نکنید

اشکال مختلف انتی بیوتیک ها

 

قرص ها، کپسول ها یا مایعاتی که می نوشید – این ها می توانند برای درمان اکثر انواع عفونت های خفیف تا متوسط در بدن استفاده شوند.

کرم ها، لوسیون ها، اسپری ها و قطره ها – اینها اغلب برای درمان عفونت های پوستی و عفونت چشم یا گوش استفاده می شوند.

تزریق – اینها را می توان به صورت تزریقی یا از طریق قطره مستقیم به خون یا ماهیچه تزریق کرد و برای عفونت های جدی تر استفاده می شود.

 

فراموش کردن مصرف یک دوز آنتی بیوتیک

اگر فراموش کردید که یک دوز از آنتی بیوتیک های خود را مصرف کنید، بروشور اطلاعات بیمار را که همراه داروی شما ارائه شده است را بررسی کنید تا بدانید چه کاری باید انجام دهید. اگر مطمئن نیستید، با یک داروساز یا پزشک عمومی صحبت کنید.

در بیشتر موارد، می‌توانید به محض یادآوری دوزی را که فراموش کرده‌اید مصرف کنید و سپس به طور معمول به مصرف دوره آنتی‌بیوتیک خود ادامه دهید.

اما اگر تقریباً زمان مصرف نوبت بعدی فرا رسیده است، دوز فراموش شده را رها کنید و برنامه دوز منظم خود را ادامه دهید. برای جبران نوبت فراموش شده دوز دوز مصرف نکنید.

 

عوارض جانبی آنتی بیوتیک ها

 

مانند هر دارویی، آنتی بیوتیک ها می توانند عوارض جانبی ایجاد کنند. اکثر آنتی بیوتیک ها اگر به درستی استفاده شوند مشکلی ایجاد نمی کنند و عوارض جانبی جدی نادر است.

عوارض جانبی رایج عبارتند از:

مریض شدن

احساس بیماری

نفخ و سوء هاضمه

اسهال

برخی از افراد ممکن است واکنش آلرژیک به آنتی بیوتیک ها، به ویژه پنی سیلین و نوع دیگری از آنتی بیوتیک ها به نام سفالوسپورین ها داشته باشند.

در موارد بسیار نادر، این می تواند منجر به یک واکنش آلرژیک جدی (آنافیلاکسی) شود که یک حالت اورژانس پزشکی است.

 

ملاحظات و تعاملات در مصرف انتی بیوتیک ها

 

برخی از آنتی بیوتیک ها برای افرادی که مشکلات پزشکی خاصی دارند یا زنان باردار یا شیرده مناسب نیستند.

اگر باردار هستید یا در دوران شیردهی هستید به متخصص مراقبت های بهداشتی خود بگویید تا بتوانند مناسب ترین آنتی بیوتیک را برای شما تجویز کنند.

فقط آنتی بیوتیک هایی را که برای شما تجویز شده است مصرف کنید – هرگز آنها را از دوستان یا اعضای خانواده «قرض» نکنید.

برخی از آنتی بیوتیک ها به خوبی با داروهای دیگر مانند قرص های ضد بارداری و الکل ترکیب نمی شوند.

بروشور اطلاعاتی همراه با دارو را به دقت بخوانید و هرگونه نگرانی را با داروساز یا پزشک عمومی خود در میان بگذارید.

 

انواع آنتی بیوتیک ها

 

صدها نوع مختلف آنتی بیوتیک وجود دارد، اما بیشتر آنها را می توان به 6 گروه طبقه بندی کرد.

پنی سیلین ها (مانند پنی سیلین، آموکسی سیلین، کو-آموکسی کلاو، فلوکلوکساسیلین و فنوکسی متیل پنی سیلین) – به طور گسترده برای درمان انواع عفونت ها، از جمله عفونت های پوست، عفونت قفسه سینه و عفونت های دستگاه ادراری استفاده می شود.

سفالوسپورین ها (مانند سفالکسین) – برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها استفاده می شود، اما برخی از آنها برای درمان عفونت های جدی تر مانند سپسیس و مننژیت نیز موثر هستند.

آمینوگلیکوزیدها (مانند جنتامایسین و توبرامایسین) – معمولاً فقط در بیمارستان برای درمان بیماری های بسیار جدی مانند سپسیس استفاده می شوند، زیرا می توانند عوارض جانبی جدی از جمله کاهش شنوایی و آسیب کلیوی ایجاد کنند. آنها معمولاً به صورت تزریقی تجویز می شوند، اما ممکن است به صورت قطره برای برخی از عفونت های گوش یا چشم تجویز شوند

تتراسایکلین ها (مانند تتراسایکلین، داکسی سایکلین و لایم سایکلین) – می توانند برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها استفاده شوند، اما معمولاً برای درمان آکنه و بیماری پوستی به نام روزاسه استفاده می شوند.

ماکرولیدها (مانند آزیترومایسین، اریترومایسین و کلاریترومایسین) – می توانند به ویژه برای درمان عفونت های ریه و قفسه سینه، یا به عنوان جایگزینی برای افراد مبتلا به آلرژی به پنی سیلین، یا برای درمان گونه های باکتریایی مقاوم به پنی سیلین مفید باشند.

فلوروکینولون ها (مانند سیپروفلوکساسین و لووفلوکساسین) – آنتی بیوتیک های طیف وسیعی هستند که زمانی برای درمان طیف وسیعی از عفونت ها، به ویژه عفونت های تنفسی و مجاری ادراری استفاده می شدند. این آنتی بیوتیک ها به دلیل خطر عوارض جانبی جدی دیگر به طور معمول استفاده نمی شوند

سایر آنتی بیوتیک ها عبارتند از کلرامفنیکل (مورد استفاده برای عفونت گوش)، اسید فوزیدیک (مورد استفاده برای عفونت های پوست و چشم) و نیتروفورانتوئین و تری متوپریم (مورد استفاده برای عفونت های دستگاه ادراری).